چندی پیش در یکی از تالار‌های گفتگو این لطیفه نفرت انگیز رو دیدم
بهترین راه برای مقابله با ارتش آمریکا اینه که ارتش رشت با "زناشون" آمریکایی‌ها رو از "جلو"، "سرگرم" کنند، بعد ارتش قزوین اون‌ها رو از "پشت"، "غافل گیر" کنند.
وقتی به نویسنده این جوک و مدیر تالار اعتراض کردم، سیل توهین بود که به سمت من روانه شد با این مضمون که: جوک برای خندوندن مردمه و هر کی که خوشش نمیاد هری. بعد هم نام کاربری من بسته شد.
کاری به سابقه قوم ستیزی تو ایران ندارم، اما چی به سر ملت ما اومده که برای شاد بودن و خندیدن حاضرند هموطن خودشون رو اینجوری به لجن بکشند؟
اینجا نه حرف از دموکراسی و حق آزادی بیانه نه صحبت جنبه شوخی داشتن. صحبت سر معرفت و مرام و غیرت انسان بودنه که ما حاضر میشیم برای شاد کردن بقیه از همسر و مادر و خواهر هموطن خودمون مایه بگذریم؟
کدوم وجدان انسانی حاضر می‌شه "زن ایرانی" رو به اسباب بازی جنسی تبدیل کنه تا یک عده کوته فکر شاد باشند و قهقهه بزنند؟
چرا ما اجازه میدیم که جمعی خامه به دست خام دست، ارزش یک ملت رو، فقط به صرف متفاوت بودن گویش دستاویز تمسخر قرار بدن؟
چرا بعضی از ما ایرانی ها، اونقدر غیرت نداریم که به جای خندیدن به یک جوک آذری یا رشتی یا کردی یا بلوچی یا لری، به گوینده اون جوک تو دهنی بزنیم؟
چرا اونقدر بعضی از ما طبل تو خالی هستیم که برای جلوگیری از کپی کردن مجموعه مهملی مثل قهوه تلخ یا امثال این، کمپین میلیونی تشکیل میدیم اما خودمون کمپین میسازیم برای مسخره کردن و تحقیر هموطن خودمون؟
مردمی که صفت "خر" بهشون داده شده، اونقدر غیرت داشتند که ستار خان و باقر خان رو به ایران تقدیم کنند.
مردمی که صفت "بچه باز" بهشون داده شده، اونقدر غیرت داشتند که دهخدا رو تقدیم ایران کنند.
لری که براشون جوک میسازند، اونقدر غیرت داشتند که شاپور بختیار رو تقدیم ایران کنند.
اصفهانی که صفت "خسیس" بهشون هدیه شده، اونقدر بودند که تاج اصفهانی و جلیل شهناز و کسایی رو تقدیم این خاک کنند...
این ایرانی که برای هر گوشه‌اش صفت و جوک و انگ ساختند، کسروی‌ها و سورنا‌ها و امیر کبیر‌ها و بابک‌ها و ستار خان‌ها و باقر خان‌ها و لطفعلی خان‌ها و آرش‌ها و ... به خود دیده...
ما چه کردیم جز اینکه با نام این‌ها بازی کردیم؟
به قول شادروان احمد کسروی
آنان که تاریخ و فرهنگ خود را از دست داده اند، مردم بدبختی هستند، بدبخت تر از آنها کسانی هستند که در باز یافتن تاریخ و فرهنگ از دست رفته خود تلاش نمی کنند، اما بدبخت ترین مردم کسانی هستند که تاریخ و فرهنگ خود را به ریشخند می گیرند.
ranginkaman1975
۱ نظر:
متاسفانه همه آنهایی که از این تمسخر و خنده استقبال می‌کنند، درباره خود و شهر و تاریخشان هم لطیفه و جوک وجود دارد و اگر در جایی به لطیفه‌ای که در مورد آنهاست اشاره شود، حالا دم از اخلاق و احترام می‌زنند و ناراحت می‌شوند.
بی‌احترامی به هیچ شخص، قوم، ملت، نژاد و... حتی دشمن ، کار ناشایست و ناپسندی است و از حقارت آدمی حکایت می‌کند.
من همه توهین‌ها و بی‌حرمتی‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی از جمله بالاترین به رقبای جنبش سبز می‌شود را، در همین دسته می‌دانم و اکیدا مخالف آنها هستم.
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.