تو را اي كهن بــوم و بَــــــــر دوسـت دارم

تو را اي كهن بــوم و بَــــــــر دوسـت دارم

ز پوچِ جهان هيــــــــــــــــچ اگر دوست دارم

تو را اي كهن بــوم و بَــــــــــر دوســـــــت دارم

ترا ، اي كهن پيرِ جاويد بُــــــــــــــــــــــــــــــــــرنا

تو را دوســـت دارم ، اگر دوســــــــــــــــــــــــــت دارم

ترا ، اي گرانمايه ، ديرينه ايـــــــــــــــــــــــــــران

تو را اي گرامي گُــــــــــــــــــــــــهر دوست دارم

ترا ، اي كهن زاد بــومِ بــــــــــــــــــــــزرگان

بزرگ آفرين نامـــــــــــــــــور دوست دارم

هنروار انديشه ات رخشــــــــــــــــــــــد و من

هم انديشه ات ، هم هنــــــــــــــــــــر دوست دارم

همه كشتزارانَت ، از ديـــــــــم و فـــــــــــــــــــــاراب

همه دشــت و دَر ، جوي و جَر دوســـــــــــت دارم

كويرت چو دريـــــا و كوهــــــــت چو جنگــــل

همه بــوم و بَــر ، خشك و تَر دوســت دارم

شهيــــدانِ جانبـــاز و فرزانــــه ات را

كه بودند فخر بشر دوســــــــت دارم

به لطفِ نسيـــــــــــمِ سحر روحشان را

چنانچون ز آهن جگر دوســـــــــــــــت دارم

هم افكار پرشورشــــــــــان را ، كه اعصـــــــــــار

از آن گشته زير و زِبَر دوســــــــــــــــــــــــــــت دارم

هم آثارشان را ، چه پـــــــــــــند و چه پيغـــــــــــام

و گر چند سطري خبر دوســــــــــــــــــــــت دارم

من آن جاودانيـــــــــــاد مـــــــردان ، كه بودند

به هر قرن چندين نفر دوســـــــــــــــت دارم

همه شاعــرانِ تو وآثارشــــــــــــــــان را

به پاكي نسيم سحــــــــــــــــــر دوست دارم

ز فـــــردوسـي ، آن كـــاخ افسانه كـــــــافراخت

در آفاق فخر و ظفر دوســـــــــــــــــــــــــــــت دارم

ز خيــــــام ، خشم و خروشــــي كه جاويـــــــــــــــــــــد

كند در دل و جان اثر دوســــــــــــــــــــــــــــت دارم

ز عطــــــــــار ، آن سوز و سوداي پُــــــــر درد

كه انگيزد از جـــــــان شَرَر دوســــــــت دارم

وز آن شيـــفته شمــس ، شــور و شراري

كه جان را كُنَد شعله ور دوســـت دارم

ز سعــدي و از حافــــــــظ و از نظــــــامي

همه شور و شعر و سمر دوســــــــــــــــت دارم

خوشا رشــــــت و گرگــــــــــان و مازنـــــدرانــــــت

كه شان همچو بحر خزر دوســــــــــــــــــــــــــــــت دارم

خوشا حوزه شُرب كـــــــــــارون و اهـــــــــــــــــــــــــــــــواز

كه شيرين ترينش از شِكَر دوســـــــــــــــــــــــــــت دارم

فــري آذرآبـــادگــــــــــــــــان بزرگت

من آن پيـــشــــــگام خطر دوسـت دارم

صفاهــــــــــــــــــان نصف جهان تو را من

فزونتر ز نصف دگر دوســــــــــــــــــــت دارم

خوشا خطه نخبه زاي خـــــــــــــــــــــــــــــراسان

ز جان و دل آن پهنه ور دوســـــــــــــــــــــــــت دارم

زهي شهر شيـــــــــــــــــــــــــــراز جنت طرازت

من آن مهد ذوق و هنر دوســـــــــــــــت دارم

بَر و بوم كُـــــــرد و بلــــــــــوچ ترا چون

درخت نجابت ثمر دوســـــــــــــت دارم

خوشا طرفِ كرمـــــان و مرز جنـــــوبــــت

كه شان خشك و تر ، بحر و بَر دوســــــــت دارم

من افــــــغانِ همريشه مان را كه باغــــــــــــــي ست

به چنگ بتَر از تَتَر دوســـــــــــــــــــــــــــــــــــــت دارم

كهن سُغـــــــــــد و خـــــــــــــوارزم را با كويـــــــرش

كه شان باخت دوده ي قجر دوســــــــــــــــــت دارم

عــــــــــراق و خليـــــــــج تو را چون وَراَزورد

كه ديوار چين راست در ، دوســـــــــــت دارم

هم ارّان و قفقــــــــــاز ديـرينـــــه مان را

چو پوري سراي پـــــــــــــــــدر دوست دارم

چو ديروزِ افسانه ، فرداي رويــــــــــــــــــــات

به جان اين يك و آن دگر دوســـــــــــــــــــت دارم

هم افسانـــــــــــه ات را ، كه خوشتــــــــــــر ز طفلان

برويانَدَم بال و پَـــــــــــــــــــــر ، دوســت دارم

هم آفاقِ روياييت را ، كه جاويــــــــــــــــــــد

در آفاقِ رويا سفر دوســــــــــــــــــت دارم

چو رويــــا و افســـانه ، ديروز و فردات

به جاي خود اين هر دو سر دوســــــــت دارم

تـــــــــــــــــو در اوج بودي  ،  به معنا و صورت

من آن اوجِ قدر و خطر دوســــــــــــــــــــــــــــت دارم

دگر باره بَــــــــــــــــــــــــــــــــرشو به اوجِ معاني

كه ت اين تازه رنگ و صُوَر دوســـــــــــت دارم

نَـه شـرقي ، نه غـربي ، نه تازي شــدن را

براي تـــو ، اي بــــــوم و بَــــــــــر دوست دارم

جهـان تا جهـان است ، پيـــــــــــــــــــــــــــروز باشي

برومنــــد و بيـــــــــــــــــدار و بهـــــــــــــــــروز باشــــــي

اخوان ثالث